Autoverhuur Marokko

Introductie

Marokko ligt aan de noordkust van Afrika. Het inwoneraantal ligt rond de 34 miljoen mensen. Marokko is een Arabisch koninkrijk met sterk mediterraanse invloeden. De hoofdstad van het land is Rabat. In deze stad waar meer dan 1,7 miljoen mensen wonen, zetelt de regering.

Marokkanen zijn vrijwel allemaal moslim. De islam is dan ook de staatsgodsdienst. Een belangrijk deel van de Marokkanen is van Berberse afkomst. Lang voor de komst van de Arabieren leefde dit volk al in het huidige Marokko.

Behalve de zee, heeft Marokko ook bergen en zelfs een stuk woestijn. De landschappen zijn vaak prachtig. De meeste steden liggen langs de kust. Zo zijn Casablanca, Agadir en Tétouan kustplaatsen met elk hun eigen attracties. Veel van de bezienswaardigheden in steden van Marokko staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Meknes, Marrakech, Rabat en Fez staan bijvoorbeeld bekend als de vier koningssteden. Een bezoek aan hun medina's (oude stadskernen) en souks (markten) zal al uw zintuigen prikkelen door de drukte van mensen en de geur van specerijen.

Geschiedenis

De eerste tekenen van bewoning van het huidige Marokko, dateren uit de neolithische periode. Rond acht duizend voor Christus bewoonden de Capsiërs een gebied dat zich over de Maghreb uitstrekte. Dit volk leefde voornamelijk van de jacht. In die tijd zag het landschap er anders uit. Het was minder droog in Marokko en op hoger gelegen gebieden lagen bossen zoals we die nu kennen in delen van het mediterraanse gebied als Italië en Griekenland.

Rond 2400 voor Christus bewoonden de Berbers het tegenwoordige Marokko. Hun cultuur strekte zich uit van de Atlantische Oceaan in Noord-Afrika, tot aan de Siwa oase in Noord-West Egypte. Naar het zuiden toe bevolkten ze het gebied tot aan de rivier de Niger. Met hun komst brak ook de tijd aan waarin de landbouw opkwam en in Marokko, wat toen nog Mauretanië heette, gewassen werden verbouwd.

Eeuwen later, in de klassieke periode, werd Marokko een handelskolonie van de Feniciërs. Dit volk kwam van oorsprong uit het gebied dat tegenwoordig Libanon heet. Het hoogtepunt van de Fenicische zeemacht lag in de periode tussen 1200 en 800 voor Christus. Rond 1200 stichtten de Feniciërs er dan ook hun handelspost. Na de van van Carthago in 146 voor Christus, werd Marokko opgenomen in het grote Romeinse rijk. Toen dit rijk in de vijfde eeuw na Christus in verval raakte en uiteindelijk ook ten val kwam, drongen achtereenvolgens de Vandalen, Visigothen en Byzantijnse Grieken het gebied binnen. Al deze tijd hielden de Berbers in de bergen stand tegen de indringers. De hoger gelegen regionen van Marokko bleven dan ook in handen van de oorspronkelijke bewoners.

In de zevende eeuw kwam de islam op en verbreidde zich snel over Noord-Afrika. In het jaar 683 veroverden de Omajjaden het huidige Marokko. Generaal Uqba ibn Nafi gaf het gebied de naam Maghreb al Aqsa: het Verre Westen. Na een eeuw was het gebied geïslamiseerd. Tot op de dag van vandaag is Marokko een islamitisch land.

De Berbers werden beïnvloed door de Arabische cultuur. Ze namen de godsdienst over en veel gebruiken. In de elfde eeuw stootten de Berbers de Arabieren van hun troon en stichtten hun eigen dynastieën die over het gebied heersten. De Almoraviden, de Almohaden en de Mariniden regeerden achtereenvolgens over Marokko. Uiteindelijk was het de Sa'adi dynastie die Marokko, het noordwesten van Afrika en grote delen van het Iberisch Schiereiland in zijn macht had.

Hierna, in de zeventiende eeuw, verving de Arabische Alawieten dynastie de Sa'adi. In die periode was het rijk verzwakt door onrusten die uitbraken met Spanje en het Ottomaanse Rijk. Het rijk hield stand onder de Alawieten, verloor wat gebied, maar bleef welvarend.

De Ottomanen werden in 1830 verjaagd uit Algerije door de Fransen. De Algerijnse leider Abd El Kader wist zich in zijn opstand tegen de Fransen gesteund door de Marokkanen. Dit leidde er onder andere toe dat aan het begin van de twintigste eeuw Frankrijk met Groot-Brittannië en Spanje een overeenkomst waarbij Marokko in drie delen werd gesplitst. Er kwam een internationale zone rondom Tanger, een Franse zone en een Spaanse.

In de jaren twintig van de vorige eeuw ontstond er een opstand onder de Riffijnen tegen de overheersers, maar ook tegen de Marokkaanse bevelhebbers die zich onderwierpen aan de kolonisten. De opstand werd neergeslagen.

In 1934 kwam heel Marokko ten slotte onder Frans bewind. De Marokkanen vochten mee in de Tweede Wereldoorlog onder de Franse Generaal De Gaulle. Tegelijkertijd werd in 1943 de Verenigde Onafhankelijkheidspartij opgericht door de nationalisten: Istiqlal. De partij streed voor een onafhankelijk Marokko onder koning Mohammed V. Frankrijk verbande Mohammed V echter en stelde Mohammed ibn Arafa aan als nieuwe koning van Marokko.

De Marokkanen verzetten zich echter hevig tegen deze nieuwe maatregelen. De nieuwe koning moest uiteindelijk vluchten naar Tanger en Mohammed V keerde terug. In 1955 werd hij koning van Marokko en in het jaar daarop verklaarde Marokko zich onafhankelijk van Frankrijk. Er werden verdragen met Spanje gesloten die ervoor zorgden dat ook dit land Marokko's onafhankelijkheid erkende. Toch behielden de Spanjaarden hun macht over de noordelijke enclaves Ceuta en Melilla, de zuidelijke enclave Ifni en de Westelijke Sahara.

Toen in 1956 Marokko lid werd van de Verenigde Naties, moest Spanje de Westelijke Sahara en Ifni afstaan aan Marokko. Maar Spanje besloot anders, dekoloniseerde Ifni, maar behield de Westelijke Sahara.

In 1961overleed Koning Mohammed V. Zijn zoon Hassan II volgde hem op. Zijn regeerperiode begon echter onrustig en zou dat ook grotendeels blijven. In 1963 braken er namelijk conflicten uit met Algerije. Deze oorlog kreeg de naam 'Zandenoorlog'. De oorlog duurde tot 1964. De jaren '71 en '72 stonden in het teken van staatsgrepen. Deze mislukten en Koning Hassan II kon aan de macht blijven. In 1976 trok Marokko de Westelijke Sahara bij zijn grondgebied. Spanje dekoloniseerde de regio.

In 1999 overleed de koning. De macht ging over op zijn zoon Mohammed VI. Deze probeert het land te moderniseren. Er wordt aandacht besteed aan verbetering van de positie van de vrouw. Ook de Berbers, die achtergesteld worden sinds de arabisering van Marokko, zien een vooruitgang in hun positie.

Samenleving en cultuur

Het grootste deel van de Marokkanen leeft ten westen van het Atlasgebergte. Ongeveer driekwart van de Marokkanen is van Berberse afkomst. De helft hiervan is gearabiseerd. De Berbers waren de eerste bewoners van Noord-Afrika. Hun cultuur dateert van voor 2400 voor Christus. Behalve in Marokko, leven ze nog altijd in Algerije en Libië. Ook zijn veel Berbers geëmigreerd naar Europese landen als Nederland, Frankrijk en België.

In Marokko woont van oudsher een kleine groep joden. Hun aantal neemt af, voornamelijk doordat veel joden emigreren naar Israël.

Meer dan de helft van de Marokkanen leeft in de stad. Er is een gestage trek van het platteland en vanuit de bergen naar de steden.

De officiële taal die op Marokkaanse scholen onderwezen wordt, is het Standaard Arabisch. Deze taal werd geïntroduceerd in Marokko in de zevende eeuw met de komst van de islam. Marokkanen spreken echter meestal zelf het Marokkaanse dialect. Hiervan zijn verschillende varianten, afhankelijk van de plaats waar men opgroeit. In de steden is de taal meer beïnvloed door het Andalusisch. In het noord-westen spreekt men een dialect dat gerelateerd is aan de bergachtige omgeving. Het Bedouïnen dialect wordt gesproken op de vlakten bij de Atlantische Oceaan en het hassani hoort men in bepaalde delen van de Sahara. Ook Berbertalen zoals het Riffijns maken deel uit van het scala aan talen dat gesproken wordt in Marokko. Frans is de tweede taal die belangrijk is in het openbare leven.

Vrijwel alle Marokkanen zijn soennitische moslims. Eén procent van de bevolking is christelijke en er is een kleine joodse minderheid van 0,2 procent.

Politieke situatie

Sinds 1956 is Marokko een onafhankelijke staat. Marokko is een monarchie. Het huidige staatshoofd is Koning Mohammed VI. Hij heeft onder andere de macht om de regering te ontbinden. Behalve staatshoofd, is de koning van Marokko ook Amir al-muminin: Bevelhebber van de gelovigen. Als zodanig heeft hij ook een morele en spirituele rol ten opzichte van de moslims.

Het Marokkaanse parlement heeft sinds 1963 een tweekamerstelsel. Dit bestaat uit het Huis van Afgevaardigden en een Huis van Adviseurs. Sinds 2007 is Abbas El Fassi de premier van het land. De voornaamste koningsgezinde partijen van het land zijn de centrumrechtse Union Constitutionelle, de RNI, de PND en de Mouvement Populaire. Vooraanstaande oppositiepartijen zijn de Istiqlal, de USFP en de UNFP. De islamitische partij Adl wa Lihsane is een verboden partij.

Marokko is onderverdeeld in 39 provincies. Daarnaast heeft Marokko de status van geassocieerd lid van de Europese Unie.

Economie

Marokko wordt nog altijd getypeerd als ontwikkelingsland. Desondanks heeft Marokko een vrij stabiele economie. De grootste handelspartner van Marokko is Frankrijk. Een van de twee grootste inkomstenbronnen van Marokko is de winning van fosfaat. Fosfaat wordt voornamelijk gevonden in de Westelijke Sahara. De agrarische sector is daarnaast erg belangrijk. Marokko is een van de grootste producenten van cannabis in de wereld. Vooral het noorden van Marokko profiteert van de verbouw van en handel in dit product. Uit Marokko worden tevens de meeste amandelen ter wereld geëxporteerd.

Ook de visserij is erg belangrijk. Marokko is de grootste vismarkt van Afrika. In ruil voor economische hulp mogen nu ook Europese schepen de Marokkaanse wateren bevaren om te vissen.

Casablanca is de grootste economische kern van het land. In het noorden van Marokko is Tanger als industrieel centrum in opkomst.

De toeristische sector is sinds jaren een grote werkgever. Deze bron van inkomsten groeit aanzienlijk.

Veel Marokkanen zijn eind jaren vijftig, begin jaren zestig van de vorige eeuw, als gastarbeider vertrokken naar landen als Nederland, België en Frankrijk. Velen van hen zijn niet terug gekeerd naar Marokko. Tegenwoordig leeft van de oorspronkelijke stroom gastarbeiders ook de tweede generatie in deze landen.

In Marokko betaalt men met de Marokkaanse dirham.

Geografie en klimaat

Marokko heeft een oppervlakte van 446,550 vierkante kilometer. Het Noord-Afrikaanse land wordt begrensd door Algerije in het oosten en zuiden en door Mauritanië. De grens met Algerije is echter al gesloten sinds 1994. In het noorden wordt Marokko begrensd door de Straat van Gibraltar. Ook de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan begrenzen Marokko.

In het noorden van Marokko, aangrenzend aan de Middellandse Zee, ligt het 350 kilometer lange Rifgebergte. Dit gebergte loopt van het westen naar het oosten. Het Rifgebergte is een middelgebergte met als hoogste top de Jabal Tidiquin. Deze is 2448 meter hoog.

In het Atlasgebergte vindt men, behalve grillige kliffen, ook meren, riviertjes en bossen. De ruige delen bevinden zich in de Hoge Atlas, waar toppen tot vier duizend meter kunnen reiken. In de Midden-Atlas vindt men het minder extreme landschap waar ceders en watervallen het landschap sieren.

Het zuidoosten van Marokko wordt voornamelijk in beslag genomen door de Sahara. Deze woestijn is de grootste hete woestijn en strekt zich uit over negen miljoen vierkante kilometer.

Aan de Middellandse Zee ligt een vruchtbaar gebied waar veel landbouw bedreven wordt. Zo'n twaalf procent van Marokko is bebost.

Over het algemeen heeft Marokko een mediterraans klimaat met droge hete zomers en zachte regenachtige winters. Het Atlasgebergte dat door Marokko, Algerije en Tunesië loopt, zorgt ervoor dat de loefzijde vruchtbaar is vanwege de regen die daar blijft hangen. Aan de lijzijde ligt een zogenaamde regenschaduw waarin aanzienlijk minder regen valt dan aan de loefzijde van het gebergte. De lijzijde ligt in Marokko in het oosten en zuidoosten.

Verkeer en infrastructuur

In Marokko betaalt men tol op de snelwegen. De maximumsnelheid is 120 km/u. Alle grote steden, zoals Rabat, Marrakech, Tanger, Fez en Casablanca zijn met elkaar verbonden door snelwegen. De wegen in Marokko verkeren in een behoorlijke staat. Bijna alle wegen zijn geasfalteerd, met hier en daar een gat in de wat meer afgelegen gebieden.

Er zijn veertien commerciële vliegvelden in Marokko. Internationale vliegvelden als Casablanca Anfa Airport en Casablanca Mohammed V Airport verbinden Marokko met Europa, Afrika en het Midden Oosten. Vanaf het vliegveld van Tanger en vanaf Agadir Al Massira Airport, Fez Saiss Airport en Marrakech Airport kan men bijvoorbeeld ook vliegen op diverse bestemmingen binnen en buiten Marokko.

De ONCF verbindt de meeste steden met elkaar door middel van een efficiënt trein- en busnetwerk. De treinen zijn snel en comfortabel. Maar ook het reizen per bus is aangenaam, niet alleen tussen de verschillende steden, maar ook in de stad zelf.

Eten en drinken

De Marokkaanse keuken is zeer gevarieerd. Arabische, Berberse, Spaanse, Midden-Oosterse en mediterrane invloeden zijn enkele van de vele culturen die hun ingrediënten aan de Marokkaanse gerechten hebben toegevoegd. Kaneel, komijn, peper, gember, saffraan en kurkuma zijn de meest gebruikte kruiden. Deze worden gebruikt om vlees en groenten op smaak te brengen. In Marokko wordt veel kip gegeten. Daarnaast geeft men de voorkeur aan lamsvlees.

Een aantal bekende Marokkaanse gerechten zijn bijvoorbeeld couscous, harira en tajine. Couscous is zeer populair, inmiddels ook in westerse landen. Het bestaat voornamelijk uit griesmeel.

Harira is een soep die traditioneel veel gegeten wordt tijdens de Ramadan. Belangrijke ingrediënten voor harira zijn linzen, kikkererwten en tomaten. Het is een kruidige soep met onder andere peterselie, paprikapoeder en koriander.

De tajine is niet zozeer een gerecht als wel een aardewerken stoofpot waarin gerechten bereid worden. De tajine heeft een karakteristiek uiterlijk. De schaal wordt afgesloten met een kegelvormig deksel. In de tajine kan vis, lam of kip gestoofd worden met kruiden als kaneel, gember en komijn.

In Marokko wordt veel thee gedronken met verse munt.

Tijdzones

De tijdzone in Marokko is GMT/UTC+ 0.

Accommodatie

Hotels in Marokko worden beoordeeld in een classificatiesysteem van één tot vijf sterren. Vooral in de toeristische plaatsen als Casablanca, Marrakech, Agadir en Fez zijn hotels te vinden in alle categorieën van comfort en luxe.

In de grotere steden vindt men ook hostels en mogelijkheden om te overnachten bij een bed & breakfast. Beide soorten accommodatie zijn er evenwel niet in overvloed. De meeste steden hebben één of hooguit een paar hostels.

Appartementen worden wel veel aangeboden voor verhuur. Huizen en villa's kan men daarnaast ook huren voor een vakantie of een langere periode.

Ook kampeerders kunnen terecht met hun tentje in Marokko. Niet alleen langs de kusten van de Middellandse Zee en de Atlantische oceaan, maar ook in het Atlasgebergte en de Sahara vindt men plaatsen om te kamperen. De campings zijn het gehele jaar door geopend. Wie van luxe houdt tijdens het kamperen is hier echter niet helemaal aan het juiste adres. Vooral het sanitair laat vaak te wensen over.

Externe Bronnen

Voor meer informatie raden wij u, naast zoeken met Google, de volgende bronnen aan:

• Wikipedia, Marokko
• Officieel portaal Marokko (Engels)