Autoverhuur Turkije

Introductie

Op het kruispunt van Europa en Azië, ligt het populaire vakantieland Turkije met als hoofdstad Ankara. De stad heeft bijna drie miljoen inwoners en een nog altijd zichtbare geschiedenis die teruggaat tot ver voor onze jaartelling. Ankara heeft een centrale ligging in Turkije in tegenstelling tot de grotere stad Istanbul die in het westelijke deel van Turkije ligt. Toeristen worden aangetrokken door de enorm rijke geschiedenis van deze stad en door de zonovergoten badplaatsen aan de Middellandse en de Egeïsche Zee.

De cultuur wordt voornamelijk beheerst door de islam, alhoewel het land strikt genomen seculier is. Cultuurliefhebbers kunnen zich onderdompelen in de veelzijdige samenleving. In Izmir, Istanbul, Efeze en Bursa vindt men de schatten die overbleven uit de oudheid en de meer recente geschiedenis.

Geschiedenis

Turkije heeft een bijzonder rijke historie. Het Anatolisch Schiereiland, of Klein-Azië werd al bewoond in de neolithische periode. Het eerste grote rijk werd hier gesticht in de achttiende eeuw voor onze jaartelling. Het rijk van de Hittieten hield stand tot de dertiende eeuw v.Chr. Achtereenvolgens heersten de Frygiërs, de Cimmeriërs, de Lydiërs, Cariërs en Lyciërs over de regio.

Rond 1200 voor Christus vestigden de Grieken zich in het huidige Turkije. Zij werden verdreven door de Perzen in de zesde eeuw. In 334 v.Chr. veroverde Alexander de Grote het rijk. Anatolië werd vervolgens verdeeld in verschillende Hellenistische koninkrijken.

In de eerste eeuw voor Christus werd het gebied onderdeel van het Romeinse Rijk. De Romeinse keizer Constantijn de Grote doopte de hoofdstad Byzantium om tot Nieuw Rome. Later kreeg de stad de namen Constantinopel en Istanbul. Contantijn I staat bekend als de eerste christelijke keizer van het Romeinse Rijk. Na 312, tijdens de slag bij pons Milvius, bekeerde hij zich tot de nieuwe godsdienst. Omstreeks 400 na Christus raakte het West-Romeinse Rijk in verval. Anatolië kwam toen terecht bij het Oost-Romeinse, of Byzantijnse Rijk met Constantinopel als hoofdstad.

In 1071 versloegen de Turkse Seltsjoeken de Byzantijnse keizer Romanus IV. De Seltsjoeken waren vanuit Centraal-Azië naar Anatolië getrokken. De Seltsjoeken waren moslim en stichtten hun Anatolisch Seltsjoeken Sultanaat. Het rijk besloeg delen van Centraal-Azië, Iran, Anatolië en het Midden-Oosten.

In 1243 versloegen de Mongolen de Seltsjoeken. Langzaamaan raakte het rijk in verval. Osman I maakte gebruik van het verzwakte rijk en stichtte de Ottomaanse dynastie in de veertiende eeuw. Meer dan zes eeuwen geschiedenis kwamen op naam van het Ottomaanse Rijk te staan. In de zestiende en zeventiende eeuw behoorde het tot de machtigste mogendheden in de wereld. Gestaag breidden de Ottomanen hun grondgebied uit richting Centraal Europa. Het Ottomaanse Rijk strekte zich over drie continenten uit en beheerste grote delen van Zuidoost Europa, het Midden-Oosten en Noord-Afrika. In de Eerste Wereldoorlog schaarde het reeds in verval geraakte rijk zich achter de Duitsers. De oorlog werd verloren en het Ottomaanse Rijk viel uiteen.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog en nog daarna, werden de in het Ottomaanse Rijk wonende Armeniërs, Grieken en Assyriërs gedwongen te verhuizen. Veel Armeniërs verloren hierbij het leven. Nog altijd woedt de discussie of er hierbij sprake is geweest van genocide door de Turken.

Twee jaar na de oorlog werd het Vredesverdrag van Sèvres gesloten. Hierdoor werden de Ottomanen door de geallieerden gedwongen grote delen van het gebied af te staan. Zo werd Armenië onafhankelijk en verloren de Ottomanen Syrië en het huidige Libanon, Irak, Palestina, Thracië, Smyrna en de Zee van Marmara.

De geallieerden bezetten vanaf die tijd Istanbul en Izmir. Dit ontstak een golf van verzet onder de Turken. Het nationalisme laaide op onder leiding van Mustafa Kemal Pasha, die later de geschiedenis in zou gaan als Atatürk (Vader der Turken). De Turkse Onafhankelijkheidsoorlog werd uitgeroepen. Het doel van de oorlog was om de gebieden die waren afgestaan in het Verdrag van Sèvres, weer terug te krijgen.

In 1923 tekende Mustafa Kemal de Vrede van Lausanne en stichtte de nieuwe Republiek Turkije. De politiek die hij voerde betitelde hij als het 'kemalisme'. Het was zijn bedoeling Turkije te moderniseren. Hiertoe werd het kalifaat afgeschaft, de staat werd seculier en het Arabische schrift werd omgezet naar het Latijnse. Verdergaande aanpassingen werden geëist van de bevolking die haar traditionele kleding niet meer mocht dragen. Ten slotte was het vrouwen ook niet meer toegestaan om in openbare ruimtes een hoofddoek te dragen.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef Turkije neutraal. In 1945 verklaarde het min of meer symbolisch maar dan toch nog de oorlog aan Duitsland.

In 1952 trad Turkije toe tot de NAVO. In 1974 viel Turkije Cyprus binnen en de Republiek Noord-Cyprus werd gesticht op het noordelijke deel van het eiland. Turkije is tot op de dag van vandaag het enige land dat deze republiek erkent.

Tussen 1960 en 1980 had Turkije te maken met een periode van politieke instabiliteit. De jaren 1960, 1971 en 1980 zagen opeenvolgende militaire staatsgrepen. In 1997 werd een zogenoemde postmoderne staatsgreep gepleegd.

Vanaf 1980 strijden de Koerden in Oost-Turkije om een onafhankelijke staat. De PKK, het Koerdisch rebellenleger, voerde jaren strijd, totdat de leider Öcalan gearresteerd werd. In 2002 gaven de Koerden de strijd op. Onder druk van de EU heeft de Koerdische minderheid meer rechten gekregen.

Sinds 2003 is de Gerechtigheids- en Ontwikkelingspartij AKP aan de macht. Deze partij ziet religie als een van de belangrijkste grondslagen van de samenleving. Het leger en de bureaucratie in Turkije wantrouwen de partij, omdat deze voortkomt uit de verboden islamitische stichting Milli Görüs.

Samenleving en cultuur

Turkije heeft ruim 71 miljoen inwoners. Driekwart van de bevolking is Turks. Iets meer dan twintig procent van de bevolking bestaat uit Koerden. De overige vijf procent bestaat uit Tsjerkessen en Lazen (Kaukasische volken), Arabieren, Syriërs en Armenen.

De grootste religie van het land is de islam. Turkije heeft evenwel geen staatsreligie. Nagenoeg de hele bevolking is moslim. De meesten zijn soennitisch. Ongeveer een vijfde van de moslims is echter aleviet en behoort daarmee tot een gematigde religieus-culturele stroming binnen de sjiïtische islam. Vooral op het platteland worden de sociale verhoudingen met name bepaald door de islam en tradities. Daar, maar ook in de steden zijn de mannen- en vrouwenwerelden vaak nog strikt gescheiden.

Andere religieuze minderheden in Turkije zijn de christenen, de Grieks-orthodoxen, de Armeens-orthodoxen en de joden.

Het Turks is de officiële taal van het land. Naast het Turks wordt het Koerdisch door ongeveer een vijfde van de inwoners gesproken. Andere talen zijn onder andere het Arabisch, het Armeens en het Lazisch.

Politieke situatie

Het Turkse parlement bestaat uit één kamer, de Grote Nationale Assemblee. Hierin zetelen 550 leden voor een periode van vijf jaar.

Sinds 1982 wordt de president van Turkije voor een periode van zeven jaar gekozen. De president vervult niet alleen een ceremoniële rol. Hij is degene die de ministers benoemt en de rechters van het land. Daarnaast is hij hoofd van de Nationale Veiligheidsraad. De huidige president van Turkije is Abdullah Gül. Sinds 2007 vervult hij deze functie. Gül is lid van de AKP, de Partij van Rechtvaardigheid en Ontwikkeling. De uitgesproken islamitische president is enigszins omstreden, omdat seculiere Turken vrezen dat de scheiding tussen kerk en staat in het geding komt.

Sinds lange tijd probeert Turkije toe te treden tot de Europese Unie. In 2005 zijn de onderhandelingen hierover hervat.

Economie

Sinds 2001 is met hulp van het Internationaal Monetair Fonds en onder leiding van minister Kemal Dervis, aanzienlijke economische hervormingen doorgevoerd. Vervolgens nam de Turkse regering vanaf 2003 nieuwe wetten aan die tot verdere ontwikkelingen leidden in onder andere de buitenlandse investeringen. Daarnaast zijn veel staatsbedrijven geprivatiseerd.

Toerisme is een van de belangrijkste economische sectoren in Turkije. Enkele andere belangrijke bronnen van inkomsten zijn het bankwezen, de ijzer- en staalindustrie en olieraffinaderijen.

In Turkije betaalt men met de Nieuwe Turkse Lira.

Geografie en klimaat

De oppervlakte van het land is 783.562 vierkante kilometer. Turkije is opgedeeld in 81 provincies met hun eigen districten. In het westen grenst Turkije aan Griekenland en aan Bulgarije. Met de klok mee vinden we vervolgens de Zwarte Zee, Georgië, Armenië, een klein stukje Azerbeidzjan, Iran, Irak, Syrië, de Middellandse Zee en de Egeïsche Zee. Het water van de Bosporus scheidt het Europese Westen van Turkije van het Aziatische Oosten. Bovendien is het de zeestraat tussen de Zee van Marmara en de Zwarte Zee. De Zee van Marmara mondt in het Westen weer uit in de Dardanellen, die de verbinding vormen met de Middellandse Zee.

Het Europese gedeelte van Turkije bestaat voornamelijk uit laag moerasland.

Het oostelijke, Aziatische deel van Turkije draagt de naam Anatolië. Het bestaat voornamelijk uit een hoogvlakte die tussen de 2000 en 2500 meter hoog is. Het gebied wordt omgeven door gebergten waarvan sommige toppen reiken tot over de 3000 meter. In het hoogland bevinden zich zoutsteppen, zoutpannen en zoutmoerassen. In water opgelost zout stroomt uiteindelijk naar Tuz Gölü, een zoutmeer van 1650 vierkante kilometer.

West-Turkije bestaat uit een gedeeltelijk met bos begroeid heuvellandschap, dat overgaat in bergen. Door dit gebied stromen veel kleine rivieren en een grote. De Menderes stroomt door het zuidwesten van Anatolië om uiteindelijk uit te monden in de Egeïsche Zee. De grootste rivier van Turkije is de Kizil Irmak, of de Rode Rivier.

In het westen, bij de stad Denizli, liggen de kalkstenen terrassen van Pamukkale. Het sprookjesachtige tafereel, draagt niet voor niets de naam 'kasteel van katoen'. Kalksteen wordt afgezet op de bodem en vormt witte, versteende watervallen. Het natuurschoon is een grote toeristische trekpleister geworden.

Helemaal in het oosten, op de grens met Armenië ligt de berg Ararat. Met zijn 5156 meter is dit de hoogste berg van het land. De Ararat staat bekend als de berg waarop de ark van Noach gestrand is na de zondvloed. De besneeuwde toppen verhullen het eigenlijke vulkanische karakter van de berg.

Het oosten van Turkije en Centraal-Anatolië kennen een zuiver landklimaat. De zomers zijn droog en heet, de winters zijn vaak extreem koud. Dikke pakken sneeuw vallen er 's winters meestal uit de lucht. Hoe meer men naar het zuidoosten trekt, hoe droger het wordt. Op sommige plaatsen lijkt het klimaat zelfs woestijnachtig te zijn. Meer richting de Middellandse Zee toe, vinden we een toenemend mediterraan klimaat. De zomers zijn warm en de winters mild. De meeste neerslag valt ook 's winters. De gebieden langs de Zwarte Zee worden gekenmerkt door een warm zeeklimaat.

Verkeer en infrastructuur

Binnen de bebouwde kom is de maximaal toegestane snelheid 50 km/u. Buiten de bebouwde kom mag men 90 km/u rijden, op snelwegen 120 km/u. De voornaamste snelweg loopt van Erdine naar Ankara. De wegen in Turkije hebben een redelijke conditie. Provinciale wegen hebben echter vaak gaten in het wegdek. Over het algemeen zijn de wegen in Turkije niet bijzonder druk. De Turkse steden zijn echter zo druk en chaotisch dat het afgeraden wordt om in de stad te rijden.

Busreizen zijn niet alleen goedkoop in Turkije, maar ook comfortabel. Bussen verbinden alle steden en dorpen met elkaar. Bovendien zijn ze snel. Ook internationaal kan men met de bus van en naar Turkije reizen. Vanuit de steden Frankfurt, Wenen en Thessaloniki kan men met de bus naar Istanbul.

Vanuit Istanbul kan men ook met de trein reizen naar steden als Boedapest, Boekarest, Belgrado en Sofia. Treinen zijn over het algemeen langzamer dan de bussen.

Istanbul, Ankara, Izmir en verscheidene badplaatsen aan de Middellandse Zee hebben allemaal internationale luchthavens. Vanuit Istanbul Ataturk Airport gaan er bijvoorbeeld vluchten naar veel Europese steden, New York, Noord-Afrika, het Midden-Oosten en Azië. Binnenlandse vluchten worden door Turkish Airlines verzorgd naar de meeste grote steden. Toeristen die bij aankomst direct hun strandvakantie willen beginnen, kunnen bijvoorbeeld vliegen op Bodrum Airport, Antalya Airport of Izmir Airport.

Eten en drinken

De traditioneel Turkse gerechten zijn grotendeels beïnvloed door de Ottomaanse keuken. Dit is bijvoorbeeld te merken aan de combinatie van verschillende soorten fruit met vlees. Maar ook invloeden uit gebieden als Iran, Irak, Egypte en de Balkan zijn alle in de loop der tijd terechtgekomen in het Turkse eten. Tegelijkertijd inspireert het culinaire spectrum van Turkije ook het Midden-Oosten, de Balkan en West-Europa. Turks eten is zeker niet overal hetzelfde. Het land is groot en de diversiteit in gerechten evenzo.

Een typisch Turks ontbijt bestaat uit kaas, boter, olijven, eieren, tomaten, komkommers, groene paprika's, jam en honing. Een geroosterde mix van de hartige ingrediënten vormt samen menemen, een zeer gebruikelijk ontbijt. Dit kan gegeten worden met verschillende soorten Turks brood. Vrijwel altijd drinkt men zwarte thee bij het ontbijt.

Rond de Zwarte Zee gebruikt men traditioneel veel graan en ansjovis bij de bereiding van voedsel. Uit het zuidoosten van Turkije komen de beroemde kebab en baklava. Kebab is kruidig gehakt dat aan een stokje gegrild wordt. Meestal worden kebabs van lams- of rundergehakt gemaakt. In de regio's die rond de Egeïsche Zee, de Middellandse Zee en de Zee van Marmara liggen, hebben de gerechten een mediterraans karakter. Vis, kruiden en verse groenten zijn hier vaste bestanddelen van het dieet. Ten slotte komen specialiteiten als kashkek, manti en gözleme uit Centraal Anatolië. De kashkek is een gerecht dat de Turkse en Armeense keuken gemeenschappelijk hebben. Deze stoofpot wordt gemaakt van gerst en vlees. Een manti is een knoedel gevuld met lamsvlees of rundergehakt. Deze lekkernij kennen ze ook in veel landen in Centraal Azië. De typisch Turkse variant kenmerkt zich door een toefje yoghurt met knoflook, gesmolten boter en rode peper. Yoghurt is in de hele Turkse keuken een geliefde toevoeging. Voor gözleme vult men deeg met gehakt, spinazie, feta, champignons, ei, aardappel of een combinatie van twee van deze ingrediënten.

In Turkije, net als veel andere landen die ooit onder Ottomaanse bewind zijn gevallen, wordt tot op de dag van vandaag baklava gegeten als nagerecht of gebak. Baklava wordt gemaakt van laagjes filodeeg die opgevuld worden met gehakte noten, gedrenkt in siroop of honing. Gaziantep wordt gezien als de bakermat van deze zoetigheid. Nog altijd kan men hier overheerlijke baklava proeven.

De aubergine is een van de meest gebruikte groentes in de Turkse keuken. Niet alleen gerechten met vlees, maar ook jams worden verrijkt met aubergines. Vleesgerechten bevatten doorgaans geen varkensvlees, aangezien de islam het eten hiervan verbiedt.

Turken drinken de hele dag door thee uit typische kleine glaasjes. Behalve de thee, is vooral ook de Turkse koffie bekend. Het is een sterke koffie, vaak gedronken met veel suiker.

De bekendste drank van Turkije is raki. Het is een anijslikeur die met water wordt aangelengd en daardoor een melkwitte kleur krijgt.

Al eeuwenlang produceert men wijn in Turkije. Sinds de opkomst van het toerisme is de wijnproductie opnieuw onder de aandacht gekomen. Belangrijke wijngebieden liggen langs de kusten, in Centraal-Anatolië en in het oosten. De meeste wijnen worden niet geëxporteerd.

Tijdzones

De tijd in Turkije staat 's winters genoteerd op GMT/UTC+ 2. In de zomer zet men de klok een uur vooruit naar GMT/UTC+ 3.

Accommodatie

In Turkije zijn talloze hotels. Vooral in de populaire badplaatsen als Antalya, Alanya en Bodrum is er een overvloed aan accommodatie te vinden. Luxe en comfort zijn er te kust en te keur.

Behalve in hotels kan men ook in pensions overnachten. De meeste zijn comfortabel en schoon.

In veel grote steden en andere toeristische plaatsen zijn hostels en jeugdherbergen te vinden.

Wie wil kamperen heeft het wat lastiger in Turkije. Veel campings zijn er niet, maar vaak staan hoteleigenaren het wel toe dat kampeerders hun tentje opzetten naast het hotel. Campings zijn te vinden in het zuiden langs de kust, in Cappadocië en rond Istanbul. Het sanitair laat vaak te wensen over.

Externe bronnen

Voor meer informatie over Turkije raden wij u, naast zoeken met Google, de volgende bronnen aan:

• Wikipedia, Turkije
• Officiële site Turkse regering (Engels)